North American P-51 Mustang

De North American P-51 Mustang wordt vaak als het beste jachtvliegtuig uit de WOII beschouwt. Dit toestel was sneller, wendbaarder en had een grotere actieradius dan vele andere vliegtuigen uit de WOII. De Mustang was dan ook vooral ontworpen om bommenwerpers tot over de Duitse grens te escorteren. Aanvankelijk was het toestel voor de Britten ontworpen. Pas 4 maanden nadat de Britten hem voor het eerst in gebruik namen, nam de USAF hem ook in gebruik.

Het prototype vloog voor het eerst op 26 oktober 1940. Dit toestel, toen nog de NA-73X genoemd, had qua uiterlijk veel weg van een kruising tussen de Hurricane en een Spitfire. In oktober 1941 werd het toestel in Groot-Brittannië geïntroduceerd. De eerste operatie van de Mustang was op 10 mei 1942. Dit was een verkenningsvlucht waarbij een Duits vliegveld in frankrijk werd beschoten.

Ook van de Mustang waren veel verschillende uitvoeringen. Zo had je verkenningsversies, duikbommewerpers, fotoverkenners, en ook werden er testen gedaan voor een Mustang-marinejager. Maar tegen de tijd dat deze testen begonnen, waren er ook al vliegtuigen zoals de Corsair en de Hellcat, zodat er eigenlijk geen behoefte meer naar was.
In 1943 kwam er een nieuwe versie: de 'D' series. Deze P-51D's hadden een verlaagd achterrompstuk zodat er een 'druppelvormige' cockpitkap op kon, voor beter zicht. Na de P-51D kwam de lichtere P-51F. Uit dit toestel werden alle overbodige zware dingen gehaald, zodat deze lichter, en dus wendbaarder was. Ook werd gebruik gemaakt van een vleugel die minder weerstand bood.

Begin 1944 kwam er een heel bijzondere versie van de P-51 Mustang uit:
De P-82 Twin Mustang. Dit toestel was in feite twee P-51's aan elkaar vast zodat het een jager zou worden die bommenwerpers nog verder kon escorteren. Dit kwam doordat er meer brandstof mee kon, en als de piloot moe zou worden kon de andere piloot het even tijdelijk overnemen.