recensie het gouden ei / tim krabbé

Heb er veel over gehoord. Moest zoo leuk zijn! Nou, voor een boekverlag gebruiken dan maar. Leuk boek. Maar het einde vind ik wel heel erg slap. Tim Krabbé bouwt zó veel spanning op. Je wilt weten hoe het eindigd, maar ik vond dat hij het eind wel iets spectaculairder had mogen maken.

edit Numix: berichten verwijderd, verder een waarschuwing voor Planet Internet gebruiker 86.80.37.42, dit soort taal is hier niet gewenst.

ik heb een plot heel snel nodig...bedankt...

dit word dus echt helemaal niks he! morgen moet ik alles weten over het boek: het gouden ei. geeen idee waar het over gaat, en moet ook nog eens recensies ervan inleveren morgen. waar haal ik die IN GODSNAAM vandaan.. iemand?

jonges jullie moet ff kappen man..
maak gewoon zelf een mooie recensie...

Je kan recensies vinden via ''literom''. Maar daar moet je weer een abonnement op hebben, maar de cd is ook verkrijgbaar bij de centrale bieb.

lol,, zoek gwoon bij google en dan Het gouden ei, recensie, dan krijg je er een stuk of 100 gwoon ff doorzoeke als de 1ste link niet werkt, echt je hep er meteen 10 Wink

wat een walgelijk misselijk makend boek ik vind Rex een ....... echt ik haat die man Lemorne is bijna noch enger want dit kan mijn buurman dus ook bedenken. en het einde dan ramt ie je er vol mee in je gezicht dat ze allebij levend begraven zijn brrr

In het begin was het nog al moeilijk te begrijpen, dat heb je soms met een boek met open plekken:) ik hoef gelukkig geen recensie in te leveren, maar wel een commentaar op de recensie

Titel: Het Gouden Ei.
Schrijver: Tim Krabbé.
Uitgever/Jaar: Uitgeverij Bert Bakker, uitgegeven in 1996 ( voor het eerst uitgegeven in 1984).
Verklaring titel: Saskia had als klein kind een nachtmerrie waarin ze in een gouden ei door het heelal vloog en de enige mogelijkheid om er uit te komen was als ze tegen het andere goude ei zou opbotsen. Deze kans was vanwege de omvang van het heelal zeer klein.
Verfilming: Spoorloos, Nederland 1988 en The Vanishing, Amerika 1993.
Vertalingen in het: E ngels, Mandarijns, Frans, Duits, Deens, Pools, Zweeds, Spaans en Italiaans.

Het verhaal gaat over Rex Hofman die in het eerste hoodstuk samen met zijn vrouw Saskia op vakantie gaat naar Frankrijk. Ze rijden al lang en nemen een tankstop om nog even uit te rusten voor ze weer verder gaan. Saskia gaat nog even wat te drinken halen voor Rex en loopt naar het winkeltje. Rex begint uit verveling foto’s te maken en na verloop van tijd gaat hij Saskia zoeken omdat ze wel heel lang wegblijft. Rex gaat haar zoeken maar ze is nergens te bekennen. Saskia is weg. Acht jaar later: Rex heeft een nieuwe vriendin en vraagt haar ten huwelijk. Hij legt haar uit dat als hij Saskia weer zou zien dat hij toch haar zou blijven maar dat als hij terug kon naar de dag op het tankstation, dat hij dat zou doen. Nadat hij getrouwd is begint Rex een zoekcampagne naar Saskia. Hij roept mensen die Saskia bij het tankstation hebben gezien zich te melden. Na enige tijd met er zich een fransman genaamd Raymond Lemorne. Raymond zegt dat hij weet wat er met Saskia is gebeurd en dat Rex het mag weten als hij hetzelfde lot zal ondergaan. Rex twijfelt maar stemt in en gaat mee met Raymond.
Raymond blijkt een 41-jarige, scheikunde leraar die soms hele rare gedachten krijgt. Zo vroeg hij zich vroeger eens af wat er zou gebeuren als hij van een flatgebouw af zou springen. Om hierop antwoord te krijgen deed hij het werkelijk en kreeg zijn antwoord: 6 weken in het ziekenhuis. Nu had hij dus 8 jaar geleden weer een vraag aan zichzelf gesteld: kan ik een misdaad begaan? Raymond begon met plannen en op de dag bij het tankstation ontvoerde hij Saskia door haar bij zijn caravan te bedwelmen. Eenmaal in z’n vakantiehuisje in Frankrijk heeft hij Saskia levend begraven. En zoals de deal was onderging Rex het zelfde lot....
Ik vind het verhaal werkelijk fantastisch, met name omdat de verhaallijn zo spannend is voor de lezer.Het boek gaat over een ontvoering en dat is uiteraard spannend als je er zo over leest.
Het boek is ook typisch een verhaal voor als film en omdat ik persoonlijk van films hou, viel dit boek bij mij zeer in de smaak. Ook het lichtelijke paranoïde karakter van een van de hoofdpersonen was wel zeer interessant omdat je niet vaak verhalen hoort over iemand die eigenlijk een beetje gek in zijn hoofd is. In het boek sta je soms naast het hoofdpersoon zodat het lijkt dat je ook werkelijk in het verhaal meegaat. Je leeft mee met het hoofdpersoon dat zijn vrouw verliest, wat voor hem afschuwelijk is omdat hij zielsveel van haar houd. Het hele verhaal zou in princiepe ook in de werkelijkheid kunnen gebeuren omdat er elke dag mensen verdwijnen en worden ontvoerd en nooit meer gevonden worden. Het enige on-realistische kan zijn dat de dader terugkeert naar de man van het slachtoffer en hem ook de dood in jaagt.
Kortom naar mijn idee een zeer mooi geschreven boek van Tim Krabbé.
Tim Krabbé werd op 13 april 1943 geboren in een heel creative familie. Zijn vader en grootvader waren beiden kunstschilders en zijn moedre was filmvertaalster en schrijfster. Ook zijn broer (Jeroen Krabbé) is een succesvolle acteur en regisseur geworden. Tim zelf was aanvankelijk vooral actief als journalist maar al snel begon hij met boeken schrijven. Zo schreef hij o.a.: De werkelijk moord op Kitty Duisenburg, De Renner, De Grot en natuurlijk zijn meest succesvolle boek : Het Gouden Ei.
Van het Het Gouden Ei wereldwijd meer dan 250.000 exemplaren verkocht en kreeg de Diepzee-prijs(literaire prijs van tijdschrift Diepzee) toegekent.

Titel: Het Gouden Ei.
Schrijver: Tim Krabbé.
Uitgever/Jaar: Uitgeverij Bert Bakker, uitgegeven in 1996 ( voor het eerst uitgegeven in 1984).
Verklaring titel: Saskia had als klein kind een nachtmerrie waarin ze in een gouden ei door het heelal vloog en de enige mogelijkheid om er uit te komen was als ze tegen het andere goude ei zou opbotsen. Deze kans was vanwege de omvang van het heelal zeer klein.
Aantal pagina’s: 98 bladzijdes.
Verfilming: Spoorloos, Nederland 1988 en The Vanishing, Amerika 1993.
Vertalingen in het: E ngels, Mandarijns, Frans, Duits, Deens, Pools, Zweeds, Spaans en Italiaans.

Het verhaal gaat over Rex Hofman die in het eerste hoodstuk samen met zijn vrouw Saskia op vakantie gaat naar Frankrijk. Ze rijden al lang en nemen een tankstop om nog even uit te rusten voor ze weer verder gaan. Saskia gaat nog even wat te drinken halen voor Rex en loopt naar het winkeltje. Rex begint uit verveling foto’s te maken en na verloop van tijd gaat hij Saskia zoeken omdat ze wel heel lang wegblijft. Rex gaat haar zoeken maar ze is nergens te bekennen. Saskia is weg. Acht jaar later: Rex heeft een nieuwe vriendin en vraagt haar ten huwelijk. Hij legt haar uit dat als hij Saskia weer zou zien dat hij toch haar zou blijven maar dat als hij terug kon naar de dag op het tankstation, dat hij dat zou doen. Nadat hij getrouwd is begint Rex een zoekcampagne naar Saskia. Hij roept mensen die Saskia bij het tankstation hebben gezien zich te melden. Na enige tijd met er zich een fransman genaamd Raymond Lemorne. Raymond zegt dat hij weet wat er met Saskia is gebeurd en dat Rex het mag weten als hij hetzelfde lot zal ondergaan. Rex twijfelt maar stemt in en gaat mee met Raymond.
Raymond blijkt een 41-jarige, scheikunde leraar die soms hele rare gedachten krijgt. Zo vroeg hij zich vroeger eens af wat er zou gebeuren als hij van een flatgebouw af zou springen. Om hierop antwoord te krijgen deed hij het werkelijk en kreeg zijn antwoord: 6 weken in het ziekenhuis. Nu had hij dus 8 jaar geleden weer een vraag aan zichzelf gesteld: kan ik een misdaad begaan? Raymond begon met plannen en op de dag bij het tankstation ontvoerde hij Saskia door haar bij zijn caravan te bedwelmen. Eenmaal in z’n vakantiehuisje in Frankrijk heeft hij Saskia levend begraven. En zoals de deal was onderging Rex het zelfde lot....

Ik vind het verhaal werkelijk fantastisch, met name omdat de verhaallijn zo spannend is voor de lezer.Het boek gaat over een ontvoering en dat is uiteraard spannend als je er zo over leest.
Het boek is ook typisch een verhaal voor als film en omdat ik persoonlijk van films hou, viel dit boek bij mij zeer in de smaak. Ook het lichtelijke paranoïde karakter van een van de hoofdpersonen was wel zeer interessant omdat je niet vaak verhalen hoort over iemand die eigenlijk een beetje gek in zijn hoofd is. In het boek sta je soms naast het hoofdpersoon zodat het lijkt dat je ook werkelijk in het verhaal meegaat. Je leeft mee met het hoofdpersoon dat zijn vrouw verliest, wat voor hem afschuwelijk is omdat hij zielsveel van haar houd. Het hele verhaal zou in princiepe ook in de werkelijkheid kunnen gebeuren omdat er elke dag mensen verdwijnen en worden ontvoerd en nooit meer gevonden worden. Het enige on-realistische kan zijn dat de dader terugkeert naar de man van het slachtoffer en hem ook de dood in jaagt.
Kortom naar mijn idee een zeer mooi geschreven boek van Tim Krabbé.

Tim Krabbé werd op 13 april 1943 geboren in een heel creative familie. Zijn vader en grootvader waren beiden kunstschilders en zijn moedre was filmvertaalster en schrijfster. Ook zijn broer (Jeroen Krabbé) is een succesvolle acteur en regisseur geworden. Tim zelf was aanvankelijk vooral actief als journalist maar al snel begon hij met boeken schrijven. Zo schreef hij o.a.: De werkelijk moord op Kitty Duisenburg, De Renner, De Grot en natuurlijk zijn meest succesvolle boek : Het Gouden Ei.
Van het Het Gouden Ei wereldwijd meer dan 250.000 exemplaren verkocht en kreeg de Diepzee-prijs(literaire prijs van tijdschrift Diepzee) toegekent.

Ik heb deze recensie zelf geschreven voor een nederlands boekverslag.

het is toch gewoon een novelle? de karakters in het boek gaan geen ontwikkeling door.

~Sephirot heel erg bedankt voor al die recensies op het boek 'het gouden ei.'
je hebt me heel erge geholpen.

~Sophie.

Tim is een krabbetje.

Als je een recensie van een a4tje nodig hebt, ga dan naar de bibliotheek, daar printen ze die recensies zo voor je uit! op internet vind je ze niet, je hebt een abbo nodig op literom om die professionele recensies te kunnen zien!

ik ben een man ...

edit Numix: waarschuwing voor Vodafone gebruiker 195.241.59.111 Noord-Holland / regio AMSTERDAM. Dit soort reacties zijn hier niet gewenst.

oud forum, maar misschien komen ernog mensen

Schrijver
Krabbé, Tim

Titel
Gouden ei, Het

Jaar van uitgave
1984

Bron
Knack

Publicatiedatum
07-11-1984

Recensent
Jan Braet

Recensietitel
Beter een nep-ei dan een lekke binnenband : twéé van Krabbé : een knappe thriller en een selektie wielercolumns

Eén van de leukste literaire verrassingen van 1984 kwam uit een onverwachte hoek (zoals dat met verrassingen wel meer het geval is). Dat de heer Tim Krabbé alleraardigst kon vertellen over de binnenbanden van het Rijke Wielerleven, was de ietwat gesofistikeerde sportliefhebber al bekend. Dat hij echter ooit zou uitpakken met een op het scherpst van de snede geschreven psycho-thriller... een mens kijkt ervan op. Straks Jan Mulder met een Hollands Drama, Jan Wauters met een politieke sleutelroman, starring Wilfried Martens? Het zou een klap zijn.

De honderd pagina's tellende horror story "Het Gouden Ei" van Tim Krabbé verkoopt zo'n klap. Hij terroriseert zijn lezers met een nietsontziendheid die dadelijk doet denken aan de wurgtechnieken die de Amerikaan Stephen King in z'n beste momenten (Carrie, The Shining, Cujo...) op z'n miljoenenpubliek toepast.

Krabbé's verhaal moet het vooral hebben van brutale shocks en verrassingseffekten, van clever uitgezette valse sporen en het voortdurend gebruiken van de lezer als speelbal. Daarom begaat de criticus eigenlijk een doodzonde als hij het geheim van dat Gouden Ei openbreekt. Maar het moet dan maar, dat is netjes: de bespreking beperken tot enkele stilistische aspekten zou immers niet in een warme aanbeveling voor het boek resulteren, en dat hoort ze zeker te zijn. Het topje van het surprise-ei afsnijden doet het minste kwaad, een dagelijkse zonde om bestwil.

Toch zal het supreme plezier voorbehouden blijven aan de ongeïnformeerde koper van een boekje dat er in z'n knalgeel hemdje, zijn landelijk eenvoudige titel en de geruststellende kafttekening nog het meest uitziet als een pastoraal sprookje. De argeloze lezer schrikt zich het rotst, al na een pagina of tien, en hij racet handenwringend verder tot het bittere eind.

Mitella

Geen vuiltje aan de lucht, stralend zomerweder wanneer Rex Hofman en Saskia Ehlvest op de Autoroute du Soleil onderweg zijn naar Nuits St.-Georges, het eindpunt van de eerste etappe van hun zomervakantie. Een zweem van ruzie ontstaan tussen de twee tortels, als Saskia Rex dwingend verzoekt aan het volgende pompstation bij te tanken. Weet zij veel, weten wij veel dat zij aldus wagenwijd de poort opent voor haar Noodlot.

Was dit alles al niet eens gerepeteerd bij een vorige vakantie, toen de benzine inderdaad op was en Saskia drie uur lang op een duistere Italiaanse landweg in de auto als versteend moest zitten wachten op de komst van Rex en zijn reddende jerrycan? Het decorum verhevigt de dimensie van het nakend drama: een stopplaats langs de autostrade zoals er duizenden zijn, alle getuigend van een somber stemmende troosteloosheid: "Ook nu nog, om tien over zeven, was het een rommelige bende onder de overkapping van de pompen, met over de grond scharrelende ijspapiertjes, caravans, mannen in sportbroekjes en opgekropen T-shirts, een deux chevaux met een kano op het dak die "Queen Elizabeth" heette. (...) De automatische deuren kregen weinig rust van het bontgeschakeerde gezelschap dat één ding gemeen had: het TOTAL-station was niemands eindbestemming. (...) Een neger in een Afrikaanse jurk keek zoekend rond terwijl hij twee ijsjes omhoog hield, een man met een mitella leunde tegen de glazen wand van de winkel en krabde met zijn goede hand op zijn hoofd, een vader maakte een foto van een meisje en een jongen met reklame petjes van Ricard...." (p. 10) Niet slecht gevat die sfeer, maar wel wat bleek in vergelijking met de reminiscenties die ze even oproept aan de grote road-roman van Peter Handke, Der kurze Brief zum langen Abschied, en de in verf gestolde, transparante eenzaamheid op de doeken van Edward Hopper.

Krabbé's opzet is niet zo hoog gegrepen, maar alleen al de herinnering die ze vagelijk oproept aan voornoemde meesterwerken, maakt zijn onderneming boeiend. Krabbé wil ons alleen maar doodsbang maken, en dat doet ie met een paar verbluffende technische handgrepen (manipuleren met de tijd, verschuivingen in het vertelperspektief), als had hij zijn leven lang al thrillers geschreven.

De auteur hanteert een sobere Hemingway-stijl, goed akkorderend met het razend snelle ritme dat hij door zijn verhaal jaagt.

"Het was net als vroeger, wanneer hij Saskia nakeek als ze een weekeind bij hem was geweest en op maandagochtend wegfietste. Ze zwaaide, stapte op, zwaaide nog eens, en begon de straat in te rijden. Dan drukte hij zijn wang tegen de verste hoek van het raam en dacht: "Nu zie ik haar nog. En nu nog. En nu ook nog. En nu nog steeds!" Maar met hoeveel kracht hij dat ook dacht, het zette haar niet stil en nog terwijl hij bezig was aan zijn laatste nu was ze ineens verdwenen. Hij dronk. Het was zwarte koffie met suiker, heet en wrang."

Toch een paar schoonheidsfoutjes. Krabbé blijft een paar keer haperen aan ongelukkig gekozen beelden. Zo knalt al de openingszin meteen de baan af: "Gelijkmatig als ruimteschepen bewogen de kabines vol toeristen zich over de lange brede weg naar het zuiden." Welkom in de kosmos! En als Rex Hofman door: "het sleutelgat van de rotswanden" naar de horizon kijkt, of als de druppeltjes op Lienekes tong "meteen brandglaasjes" worden, moeten we even onze ogen uitwrijven.

Een belangrijke psychologische fout is toch wel de plotse moord op twee jonge Duitsers, een nevenmotief in het verhaal. Even wankelt het zorgvuldig gekonstrueerde portret van een heel apart soort moordenaar: het strookt absoluut niet met zijn innerlijke logika dat hij een volmaakt gratuite en overbodige moord op twee wildkampeerders zou begaan. Dat Krabbé's ei uiteindelijk een fameus nepei blijkt te zijn (het slot van het boek is van een ten hemel juichende ongeloofwaardigheid) verandert niets aan het feit dat het allemaal bijzonder origineel bijeen gefantaseerd is.

Uitblazen van de doorstane verschrikkingen kan eveneens met een recent Krabbé-produkt. 43 Wielerverhalen is een bundeling van de beste wielercolumns die hij van 1980 tot '83 voor NRC Handelsblad schreef. Ze zijn des te geestiger omdat de schrijver ervan helemaal uit de eigen ervaring vertelt, hij was (en is?) een amateur-wielrenner met een groot uithoudingsvermogen en een snedige eindspurt in de benen. Bovendien voelt hij, in tegenstelling tot heel wat buitenstaanders in de wielerjournalistiek, niet de behoefte om tot in den treure te jammeren over verkochte wedstrijden, doping en verdwazing.

De intense betrokkenheid tegenover zijn onderwerp verplicht hem eigenlijk tot het innemen van een romantisch, maar perfekt verdedigbaar standpunt. Over de doping bijvoorbeeld: "Maar hoe weinig ook, er wordt dus doping gebruikt. Uit mezelf zou ik niet op het idee komen dat daar iets verkeerds aan was, maar toch is dat de heersende mening: het gebruik van doping is oneerlijk. De gedrogeerde renner zou in het voordeel zijn tegenover zijn cleane collega. Gelukkig werd ik al in het wezen van dit soort oneerlijkheid ingewijd toen ik tien jaar was. Ik deed een zwemwedstrijd met een vriendje. Ik won. "Dat is niet eerlijk, jij zwemt harder," zei hij." Met hetzelfde perfekte gevoel voor de leuke en dramatische kanten van zijn sport, dat hij al in zijn roman De renner ten toon spreidde, onderhoudt Krabbé ons over de ethiek van het laatste wiel, het Merckxmuseum, Jerry Cotton en het doping mysterie, robot-renners en niet in het minst over de mogelijke gevolgen van een lekke band. Het kan de beste vergaan zoals Eddy Beugels, die na een lek gedepanneerd werd door zijn vader. Hij zag dat het te laat was om het peloton nog in te halen, stapte in de auto van papa die een stuk weg afsneed en Eddy opnieuw in de groep dropte. Hij herkende niemand en merkte dat hij in een andere wedstrijd terecht gekomen was.

Schrijver
Krabbé, Tim

Titel
Gouden ei, Het

Jaar van uitgave
1984

Bron
Trouw

Publicatiedatum
30-08-1984

Recensent
Rob Schouten

Recensietitel
Het sportieve proza van Krabbé

De schrijver Tim Krabbé behoort tot het genus der vertellers, een in de Nederlandse kritiek niet altijd even gunstig beoordeelde groep. In de jaren zestig en zeventig wemelde het ervan. Vooral het Amsterdamse studentenblad Propria Cures wist ze uit een schier onuitputtelijk reservoir almaar op te diepen. Maar aan het eind van de jaren zeventig kwam de klad erin, de kritici begonnen wat apathisch te worden en ook bij het publiek liepen de 'vertellers' boeken niet meer zo goed.

Jeroen Brouwers sloeg bij het sluiten van het decennium met één machtige armzwaai de meeste kopstukken van deze veelkoppige draak af en voor de meesten was toen de lol er af. Ze zwaaiden af naar de journalistiek, van kwaliteitskranten tot boulevardpers waar ze allang met open armen werden opgewacht.

Ook over Krabbé was Brouwers in zijn fameuze pamflet De Nieuwe Revisor niet te spreken. 'Boekie van Tim Krabbé over fietsen,' las hij verveeld, 'Prulgeschriften van jongensvriendjes', nog norser. Wie de pest bestrijdt moet niet met een ondermaatse muizeklem aankomen, en Jeroen Brouwers bestreedt de pest, de meer dan overvloedige woekering van derderangs eendimensionale vertelseltjes over tobbende dertigers, drank en stukke relaties.

Ik ben het wat betreft heel wat namen in zijn geschrift met hem eens, maar met een aantal ook niet. Sommigen sneuvelden mijns inziens ten onrechte, al was het voor de goede zaak. Ook Krabbé is door Brouwers op de grote hoop geveegd, en daar ben ik het niet mee eens want deze Krabbé mag dan geen Borges, Kafka of Vestdijk zijn, ik lees hem toch altijd met plezier en van zijn twee recente boeken, of boekjes, '43 wielerverhalen' en 'Het gouden ei', valt mijns inziens ruimschoots te genieten.

Vrij compleet

Krabbé is een verdienstelijk schaker, een verdienstelijk amateurwielrenner en een schrijver van enige naam. Bij elkaar kan hij dus nogal wat, maar hij blinkt nergens opvallend in uit. Daarentegen moet hij een vrij compleet man zijn, want hij verenigt de eigenschappen van een denker, een schaapskop en een kunstenaar in zich. Combinaties van die diverse eigenschappen leveren soms een bijzonder resultaat op.

Dat is beslist het geval in zijn gebundelde NRC-columns '43 wielerverhalen'. De wielersport mag in kringen der intelligentsia op zeker moment een erg trendy verschijnsel zijn geweest, Krabbé heeft zich er tenminste oprecht en met hart en ziel aan gegeven. En hoewel hij een kampioen van zeventiende plaatsen en dergelijke is geworden, weet hij er alle finesses van.

Nu moet ik toegeven dat ik bij de uitzending der eerste klassiekers op België onmiddellijk alle andere afspraken afzeg, zodat ik wellicht bevooroordeeld ben, maar ik maak me sterk dat '43 wielerverhalen' ook voor de gemiddelde liefhebber van curieuze enthousiasmen iets in petto heeft.

Omgekeerd relativeren

Opmerkelijk is Krabbé's neiging tot omgekeerd relativeren. Niet alleen wordt ér blijkens zijn impressies nog in de onbenulligste veteranenkoersen op onmenselijke wijze afgezien, ook weet hij altijd wel een persoonlijke link naar het 'grote werk' te leggen. Via duistere omwegen rijdt Krabbé eigenlijk iedere keer in een klassieker, al was het maar omdat hij naast Frans Klardie rijdt, die in de dagen van olim nog eens heeft opgetrokken met Ab Geldermans, die ooit Luik-Basternaken-Luik won.

Dan weer weet Krabbé zich één seconde lang virtueel in de gele trui of berekent hij dat hij met bijkans het hele Tour de France-peloton van een bepaald jaar wel ooit op een kassei gekoerst heeft. De openhartigheid over de kinderachtige lijstjes en statistieken die hij bijhoudt, is ontwapenend. alle grootheid is alleen bestemd voor wie er zelf eventjes in gelooft.

Ook de sofismen en het eindeloze geknibbel met zichzelf om al niet meer te hóeven winnen als winnen allang uitgesloten is wijzen erop dat Krabbé tenminste fantasievol in het zadel zit, een indruk die je van zijn medestrijders niet altijd krijgt.

Kenmerkend voor zijn sportieve instelling is zijn opvatting over sport en eerlijkheid. Dopinggebruik zou oneerlijk zijn? Nou èn, zegt Krabbé, 'het lijkt me eerder het kenmerk van sport dat het er oneerlijk aan toe gaat. Wie heeft er aardigheid in een wielerwedstrijd waarin alle renners ex aequo over de finish komen? Wie zou willen kijken naar een voetbalwedstrijd waarin na de rust ter bevordering van de eerlijkheid niet alleen van speelhelft maar ook van spelers gewisseld wordt?' Krek!

Zulke frisse winden waaien meer door Krabbé's sportproza, dat daarnaast zonder pedant belezen over te komen een schat aan aangename petite histioire over lui als Merckx, Coppi en Moser bevat. Waarschijnlijk heeft hij zelfs wat te veel kijk op zijn sport om er ooit goed in te worden. 'Je moet niet met je bek sprinten' zou een wijs wielrenner hem eens toegefluisterd hebben. Maar met de toeclips aan schrijven mag hij van mij.

Effectvol

Ik denk dat je Krabbé's columnistische werk het best als een uitnemende vorm van journalistiek kunt beschouwen, zonder er meer van te willen eisen. Ook zijn fictioneel proza is gebaat bij een niet al te diepgaande analyse. 'Het gouden ei' bijvoorbeeld is een boek waar iedere filmmaker op af zou moeten springen terwijl de tekstexegeet werkeloos toe moet blijven kijken.

Het is een thriller, zonder pretenties en totaal a-psychologisch maar met vaart en effectvol geschreven. Vriend en vriendin zijn op weg naar vakantiebestemming. Op een parkeerplaats verdwijnt opeens de vrouw en wel voorgoed. Jaren later nog probeert de man dit mysterie op te helderen, maar de ontdekking die hij doet betekent ook direct zijn eigen ondergang.

Er zijn drie redenen waarom ik 'Het gouden ei' prijs. In de eerste plaats is dat de treffende beschrijving van de subtiele irritaties van de man jegens zijn vriendin, van wie hij toch veel houdt. In de tweede plaats is dat de manier waarop de schrijver een psychopathische maniak neerzet, die juist door zijn onbecommentariëerde idiote koelheid fascinerende proporties krijgt. In de derde plaats is dat de constructie van het boek in vijf afzonderlijke scènes, waarbij het weglaten en overspringen precies voor de juiste spanning zorgt.

Als gezegd, 'Het gouden ei' is filmisch geschreven. De stijl is ongecompliceerd maar boeiend en raak. Zo wordt de waanzin van de booswicht als volgt ingeleid: 'Na een tijdje legde hij het boek weg en ging over de balustrade leunen. Beneden was een gladgeschoren gazon dat, onderbroken door twee wandelpaden, tot aan het volgende flatgebouw reikte. "Als ik eens sprong," dacht hij.' Geen gepsychologiseer, geen gezeur, gewoon gek; en zo hoort het ook, denk je.

Die nuchtere opstelling, zonder geforceerde ironie, bezorgt Krabbé een aparte en sympathieke plaats in het hedendaagse realisme. In alle opzichten schrijft hij sportief proza, onomwonden en doelgericht, en als hij onverhoopt per ongeluk in de achterhoede eindigt dan nog altijd met het opgeheven hoofd van de feitelijk onverslaanbare verliezer.

Schrijver
Krabbé, Tim

Titel
Gouden ei, Het

Jaar van uitgave
1984

Bron
NRC Handelsblad

Publicatiedatum
06-07-1984

Recensent
Hans Vervoort

Recensietitel
Kort verhaal van Tim Krabbé : het geweten uitgeschakeld

Het genre van de 'fantastische vertelling' wordt in Nederland niet veel beoefend. Ik heb het dan over verhalen waarin Esscher-achtige constructies voorkomen, gespeeld wordt met het gebrekkige waarnemingsvermogen van mensen, ik en hij-figuren in elkaar overgaan, de tijd achteruit loopt, en zo meer.

Bordewijks debuut, W. F. Hermans soms, Mulisch's Sergeant Belcampo, Johan Daisne, verder kom ik niet. En Rico Bulthuis natuurlijk, van wie ik ooit een fascinerend verhaal las waarbij de ik-figuur aan het slot zichzelf tegenkomt, op weg om het inmiddels vertelde verhaal te ondergaan, een tot in de eeuwigheid gesloten cirkel van herhaling van gebeurtenis sen.

Tim Krabbé heeft met Het Gouden Ei een juweeltje aan dit korte lijstje toegevoegd. De hoofdpersoon is Rex Hofman, die met zijn vriendin Saskia op weg is naar een vakantiehuisje in Frankrijk. Als ze bij een pompstation pauzeren gaat Saskia naar het toilet, om niet meer terug te keren. Ze is in het niets verdwenen. Wat is er gebeurd? Zal ze ooit terugkeren? Rex' leven wordt daarna beheerst door dit raadsel. Het obsedeert hem zo dat hij, gesteld voor de keus tussen haar leven en een verklaring van haar verdwijning, voor het laatste zou kiezen. En uiteindelijk stelt hij dan ook zijn eigen leven in de waagschaal om achter de waarheid te komen. Verder kan ik niet gaan met het navertellen van de inhoud van Het Gouden Ei, want het weggeven van de clou zou veel teniet doen van de spanning die Krabbé in het verhaal opbouwt. Gelukkig is er méér over het boek te vertellen, zonder verraad van het verhaal. In veel van Krabbé's werk staat observeren en manipuleren centraal, de glorie van het gepland bereiken van een beoogd doel, hoe zinloos dat op zich zelf ook is. Ook in De Renner (gebaseerd op zijn ervaringen als amateur-wielrenner) gaat het er vooral om hoe de geest het lichaam regeert, wat dat lichaam terugdoet, hoe de concurrenten in elkaar zitten.

Claustrofobie In Het gouden ei wordt vooral gespeeld met het uitschakelen van het geweten, Rex Hofman houdt veel van zijn vriendin, maar gunt zich gedachten die daarmee in strijd zijn. Hij observeert haar koel, gebruikt haar voor kleine plagerijen, constateert bij zichzelf dat het hem zeer opwindt om slecht te zijn. De titel van het boek refereert aan een droom van Saskia waarin zij zich opgesloten weet in een gouden ei dat door de ruimte zweeft en waarin zij eeuwig zal moeten blijven zonder ooit te sterven. De bevrijding door de dood zal alleen komen als zij ooit opbotst tegen een ander gouden ei, maar die kans is klein.

Deze claustrofobie-droom kennend brengt Rex zijn vriendin toch in de situatie waarin die paniek moet optreden, hij geneert zich ervoor maar kan het niet laten. De uiteindelijke hoofdpersoon van het verhaal is degene die Saskia liet verdwijnen. Hij is het verlengstuk van Rex, een man bij wie het geweten uiteindelijk geen functie blijkt te hebben.

Stel, je bent een goed aangepast lid van de maatschappij en tijdens het jaarlijkse bedrijfsuitje sta je met een collega aan de rand van een diep ravijn. Het uitzicht is fraai, hij geniet ervan, maar intussen bekruipt je de gedachte: één duwtje en hij verdwijnt gillend in de afgrond. Gegarandeerd dood, geen getuigen in de buurt, risicovrije overtreding. Hoe zou je je voelen als je dat duwtje gaf? Schuldig of juist heel prettig opgewonden? Je weet het pas als je het doet.

Het Gouden Ei gaat in essentie over het testen van het Superego, het uitproberen van het Kwade. Iedereen heeft een geweten dat hem vertelt wat hij wel of niet mag doen, op straffe van uitstoting uit de groep en op straffe van schuldgevoel. De meeste mensen komen er niet toe om uit te testen of die sanctie inderdaad volgt, of dat het een ingehamerde mythe is.

Krabbé's uiteindelijke hoofdpersoon doet het wel, hij volgt de impuls van zijn gedachten, en als hij zijn misdaad stap voor stap voorbereidt en ten slotte uitvoert, blijft het halt-bevel van zijn geweten uit en ook de wroeging.

Tim Krabbé heeft er een fascinerend verhaal van gemaakt, uitstekend geschreven, met goed getimede informatie en virtuoze tempowisselingen. Het risico dat het een te onwerkelijk verhaal zou worden heeft hij instinctief vermeden door het invlechten van alledaagse taferelen die de vertellingen steeds ferm in de werkelijkheid terugzetten.

Als pompstationhouders in Frankrijk dit jaar klagen over teruglopende omzet, ligt de verklaring voor de hand.

Schrijver
Krabbé, Tim

Titel
Gouden ei, Het

Jaar van uitgave
1984

Bron
PZC : provinciale Zeeuwse courant

Publicatiedatum
09-06-1984

Recensent
Hans Warren

Recensietitel
Gruwelverhaal van Tim Krabbé

Tim Krabbé, thans 41 jaar, bracht het als schaker tamelijk ver (over schaken publiceerde hij 'Nieuwe Schaakcuriosa'), hij bracht het als wielrenner tamelijk ver (over wielrennen publiceerde hij de roman 'De Renner') en hij schrijft al sedert 1967 romans en verhalen die soms sterk opvallen. Na een drietal niet zo belangrijke romans kwam hij bijvoorbeeld in 1978 met de verhalenbundel 'De stad in het midden' die terecht de aandacht trok. In datzelfde jaar volgde nog 'De Renner' dat de weerslag is van een in juni 1977 gereden klimkoers in Zuid-Frankrijk waarbij Krabbé als tweede eindigde. Het leek er op of Krabbé als schrijver toen door zou breken, maar het werd weer betrekkelijk stil om hem heen.

Voor dit voorjaar was een bundel met wielerverhalen aangekondigd, een bundeling van een aantal van Krabbé's wielercolumns uit NRC/Handelsblad, aangevuld met een paar verhalen. Voorts verscheen al 'Het gouden ei', een novelle over een misdaad, een gruwelijke moord, gepleegd op een jonge vrouw, waarmee Krabbé teruggrijpt qua thema op zijn eerste roman uit 1967: 'De werkelijke moord op Kitty Duisenberg'. Met 'Het gouden ei' heeft Krabbé nogal hoog gegrepen. De opzet, de 'vondst', is zeer boeiend, maar de uitwerking bevat onhandigheden en weinig terzake doende uitweidingen die maken dat men het boekje, hoe beklemmend en luguber het hier en daar ook is, toch ietwat teleurgesteld uit handen legt.

Het eerste thema: het verdwijnen van Saskia, zoals dat in het eerste hoofdstuk verteld wordt, is het meest verrassende, juist door de onverklaarbaarheid van het gebeuren. Twee mensen, Saskia, half de twintig, en haar acht jaar oudere vriend Rex zijn per auto op weg naar hun vakantiebestemming in Zuid-Frankrijk. Ze kennen elkaar al lang, zijn nu moe, hebben ook een beetje gekibbeld, maar het weer goed gemaakt. Het loopt tegen de avond en bij een benzinestation ontspannen ze even. Saskia, die niet graag chauffeert, heeft beloofd dat ze van dit ogenblik af rijden zal. Ze heeft de autosleuteltjes al gepakt. Terwijl ze naar het toilet is maakt Rex voor de grap een foto van het tankstation, met de bedoeling daar later in hun album bij te schrijven: 'Total-tankstation met daarin Saskia, enkele minuten voordat zij voor het eerst op de Autoroute zal chaufferen'. Saskia zou ook nog een paar blikjes drinken meebrengen. Rex denkt nu vertederd aan haar. Aan gemene streken die hij met haar heeft uitgehaald, aan plagerijen waarbij hij haar een beetje beloog of bedroog. En aan Saskia's nachtmerrie als kind, die ze hem verteld had: 'dat ze opgesloten zat in een gouden ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd in moeten zitten, en ze kon niet doodgaan. Er was maar één hoop. Er vloog nog zo'n gouden ei door de ruimte, als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen. Maar het heelal was zo groot!' (14)

Hij besloot haar niet meer zo te plagen. Saskia blijft wonderlijk lang weg. Met precisie tekent Krabbé de reacties van Rex. Eerst denkt hij: Ze zal zich wat staan op te tutten om mooi te zijn als ze chauffeert en ze rekt het omdat ze er tegenop ziet. Maar na een kwartiertje raakt hij wat gealarmeerd. Hij gaat eens poolshoogte nemen in het servicegebouw, de winkel daar, kijkt zelfs vluchtig in het damestoilet: geen Saskia voor de spiegel. Terug naar de auto. Na een half uur is Rex' paniek compleet.

"Een prins in een witte Rolls Royce? Een krankzinnige impuls, en zoeff, weg, hem voorbij, een totaal nieuw leven tegemoet? 'Ik ben een beetje wispel', ze had het vaak genoeg gezegd -- ze kòn in een flits beseft hebben dat het met hem niet volmaakt was en nooit zou worden. Maar hem zó achterlaten? Ondenkbaar" (18/19).

Rex doet alles wat je in zo'n geval doet. Hij klampt mensen aan, sommigen hebben haar gezien, dingen kloppen, andere niet. De politie wil er pas werk van maken als ze de volgende morgen nog niet terecht is. De avond valt, en Rex overweegt nuchter: "Ze was in een auto gesleurd of gelokt en ontvoerd. Ze zag er sexy uit, maar niet rijk. Misschien had de dader zelfs gezien dat ze bij Rex' oude auto hoorde, het moest dus om verkrachting begonnen zijn. Dan werd ze nu verkracht. En daarna? Ze kon vermoord worden. Dan werd haar lijk vroeger of later gevonden. Maar ze zou niet zo stom zijn zich te verzetten. De kans was groot dat ze ergens op een afgelegen plek werd achtergelaten, dan zou ze na verloop van tijd het hotel weten te bereiken. Al met al was dat het meest waarschijnlijk. Het was niet eens gezegd dat de vakantie reddeloos was" (23/24).

Hij denkt toch ook aan haar nachtmerrie over het Gouden Ei, wil haar lot delen, haar redden.

Saskia blijft spoorloos, de jaren verstrijken. Zoals gezegd: deze opzet van het verhaal boeit door de simpele, realistische verteltrant. De ontreddering van Rex die op onverklaarbare wijze zijn vriendin verliest grijpt ook de lezer.

Het tweede hoofdstuk zorgt dan voor een anticlimax door te veel overbodig bijwerk. We zijn acht jaar verder en in een vakantieoord in Italië. Rex heeft een nieuwe vriendin, Lieneke, met wie hij besluit te trouwen. Saskia's schim staat echter tussen hen in, haar nachtmerries zijn op hem overgeslagen.

Het derde hoofdstuk is weer zeer beklemmend. We maken kennis met Raymond Lemorne, een leraar scheikunde en een gevaarlijke gek. Met groot inlevingsvermogen tekent Krabbé de aanvallen van gekte van deze man. Hij bezit een vervallen buitenhuisje niet ver van het bewuste tankstation en hij is het geweest die na lang oefenen en veel mislukkingen erin geslaagd is Saskia te overmeesteren en te doen verdwijnen. Ik verklap het geheim niet: zijn handelswijze is primitief-geraffineerd en leidt tot een perfecte misdaad. Hij heeft er al meer op zijn geweten.

In het laatste hoofdstuk blijkt Rex nogmaals, na acht jaar, een grote advertentiecampagne op touw te hebben gezet om Saskia op te sporen. Ook dit hoofdstuk bevat te veel bijzaken, maar de gruwelijk-onheilspellende lijn wordt weer opgevat wanneer (op nogal onwaarschijnlijke manier overigens) de moordenaar van Saskia in Amsterdam verschijnt en hem aanspreekt. Raymond Lemorne wil het raadsel van haar verdwijnen alleen ontsluieren als Rex er in toestemt hetzelfde lot te ondergaan als Saskia -- hij weet dat ze dood is en dat het dus ook zijn dood betekenen zal. Hij denkt aan het Gouden Ei en stemt toe. Ze rijden in Lemornes auto naar het benzinestation van weleer.

Dat Rex' dood zó gruwelijk zal blijken is wel voor iedere lezer een schok. 'Het Gouden Ei' zit echter te onbeholpen in elkaar om echt geslaagd te heten. Lezenswaard is het zeker.

je bent heilig! ECHT WAAR. trakteer jezelf maar op taart van mij ofzo ik ben hier al een dik uur naar aan het zoeken en dan PATS BOEM 3 recensies:) dus danku onbekende heilige bezoeker van dit forum

amen

Haha, juist Razz

Zo'n opmerking zag ik niet aankomen Wink

haha, dank je, hoe ontvang ik het geld? Razz

Ook anonieme gast Razz

nou ja normaal zou ik natuurlijk het geld meteen overmaken, maar vanwege de late reactie en de anonimiteit van de gever van deze recensies, zal ik helaas het geld uit veiligheidsoverwegingen zelf moeten houden. Maar geniet van het compliment!

ik moet ook een recentie van dit boek hebben voor morgen? weet iemand een link ofzo want ik kan het nergens vinden.
en de opdracht moet morgen afzijn

Whazzuup chill boek Very Happy

wat heeft hij voor opvattingen over de maatschappij?

heeft iemand een complete/ goede samenvatting??

jullie kunnen echt niet zoeken
geen een van deze recensies zijn negatief hallo wat heb je er dan aan
zoek een leven!

hallo daaar ben ik het helemaal mee eeeens hooooooooooooooooooooooooooooor super