Het verliezen van de dierbaarste vriend(in)...

Woonplaats: Den Haag

Wie heeft er weleens een paard/pony verloren? Op welke manier, overleden of verkocht?
Ik heb al verschillende keren paarden verloren, maar de aller-ergste vind ik nog steeds Jessie.. Ze was zo'n lief, betrouwbaar, mooi en goed paard...ze kwam op haar derde jaar bij ons...net ingereden...bij de aankoop wisten we dat ze artrose had, maar ze leek er geen last van te hebben. De dierenarts schatte wel in dat ze nog maar 4 jaar te gaan had bij ons...maar oke..we kregen Jessie op stal. Wat er tussen ons gegroeid is, is gewoon niet met woorden te beschrijven, zo'n liefde heb ik voor dat paard gehad. Ze heeft een paar keer last gehad, dat de artrose optrad, dat ze tijden heeft gehad waarin ze alleen kon stappen, maar ze was sterk en krabbelde er iedere keer bovenop. jaren verstreken...uiteindelijk stond ze haar zesde jaar bij ons, 2 jaar langer dan de dierenarts gedacht had. Maar toen sloeg de artrose weer toe. Ze liep steeds slechter en dit keer kwam het niet meer goed. Het was niet eerlijk haar deze keer tegen de artrose laten strijden. Ze kreeg dat ene kleine spuitje...dat spuitje dat haar leven beëindigde. 9 jaar is ze geworden....die 6 mooie jaren bij ons...jaren die voorbij waren...die niet meer terug kwamen. Nog een laatste keer met haar grote vriend Winston samen...nog een laatste keer naar stal gebracht worden...nog een laatste keer de dierenarts bij je in de stal, want ja, die kende je nu onderhand wel...je artrose, je luchtwegen...en ook die laatste keer een prikje. Laatste keer opkijken..laatste keer zuchten...laatste keer je hoofdje neerleggen...Die laatste keren zijn erg moeilijk...voor haar en voor mij...en de anderen die veel om haar gaven...maar het is beter zo..beter voor Jessie...en daar gaat het om...

Hoe zit het met je paarden of pony's nu? Mogen die zomaar weg?
Nee...ik hou heel erg veel van ze en ik wil ze echt niet kwijt. Alleen als ze iets mankeren en veel pijn hebben en niet meer beter worden...dan zal ik ze los moeten laten...maar ook alleen dan...

En vanaf wanneer breng je hem/haar uit zijn/haar lijden? Op welke manier?
Zoals ik hierboven al zei...als ze zo'n pijn krijgen dat ze er niet meer bovenop komen...dan moet je ze laten gaan...Het is oneerlijk om ze met pijn te laten leven, alleen omdat jij ze niet kunt missen...nee...zo egoïstisch ben ik niet...De manier waarop? door dat ene kleine spuitje...het spuitje van de dierenarts...

Met tranen in mijn ogen heb ikdit stuk gelezen, ook ik heb een paard artose bij tijd en wijlen gaat het weer iets beter, maar de gedachte dat ze er niet meer zal zijn dat breekt mijn hart

Woonplaats: Den Haag

Hallo..

Wat rot dat jouw paard ook artrose heeft..
Maar vergeet niet dat er ook paarden zijn die er heel oud mee worden he!
Bij Jessie ging het de laatste jaren helaas heel snel, maar er zijn ook paarden die er de 30 mee halen..
Veel sterkte toegewenst !!

Gast

hallo, Toen ik jouw verhaal las stonden de tranen in mijn ogen. Omdat ik weet dat dit mij ook te wachten staat. Mijn pony is og maar 12 jaar en verder kerngezond. Maar ik weet niet hoe lang hij nog te gaan heeft. Ik denk dat ik dezelfde beslissing zou maken als dat jij gedaan hebt. als hij niet meer kan en te veel pijn heeft moet ik hem laten gaan.
veel sterkte